سحر خیز مدینه

هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است
 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن!

 راه‌های رسیدن به حال خوش معنوی و نشاط زندگی (ج۱۸)

 هدفِ دین، رساندن انسان به بالاترین لذت است و فقط دین می‌تواند عالی‌ترین لذت را به آدم بدهد، چون عالی‌ترین لذت و شادی با شدید‌ترین محبت پدید می‌آید و فقط دین می‌تواند شدیدترین محبت را به آدم بدهد.

 خودت را اسیر لذت‌های کم نکن! بی‌دینی یعنی: «من آن لذتِ خیلی بالا را نمی‌خواهم؛ همین لذتِ کوچک برایم بس است!» استغفار هم یعنی: «خدایا من نتوانستم از زندگی‌ام خوب لذت ببرم، عاشق نشدم، در خودپرستی مانده‌ام، اخلاقم بد شده و لذت نمی‌برم...»

 آدم برای عاشقی آفریده شده و اگر عاشق نباشد، فاسد می‌شود؛ حتی اگر نماز و قرآن هم بخواند! در آموزش دین به نوجوان‌ها باید بگوییم که «دین می‌خواهد تو را عاشق کند؛ اگر دین نداشته باشی عاشق نمی‌شوی!» و بعد هم قصۀ عاشق‌های واقعی را برایشان بگوییم.

 الان ما دین را به «عاشقی» ترجمه نمی‌کنیم و مثلاً به اعتقاد و ایمان و اخلاص، ترجمه می‌کنیم، لذا آدم‌های متقلب هم می‌توانند ادعای دین‌داری کنند که بعداً معلوم می‌شود اصلاً دین‌دار نبوده‌اند.

دین‌داریِ افراد را از مقدارِ عاشقی و لذتی که از دین‌داری خود می‌برند، می‌توان تشخیص داد و کسی که ناخالص باشد، اینجا خودش را نشان می‌دهد!

از برخی یاران پیامبر(ص) پرسیدند: شما از کجا می‌فهمیدید منافق کیست؟ گفتند: هرکسی عاشق علی(ع) نبود-و به ایشان بغض داشت- می‌فهمیدیم که منافق است (کفایه‌الاثر/۱۰۲)