سحر خیز مدینه

​امام صادق(ع): خیر و برکت بیشتر بر محور وجود زن ها می چرخد.[1] سلام بر فاطمه که آیه ی رحمت بود و مایه ی نعمت،  سلام بر فخر زمین و جوهر دین، سلام بر فاطمه که پرتوی از مهر درخشان و جلوه ای از بذر گل افشان است،  سلام بر فاطمه که شفابخش دل است. فاطمه علیها السلام متولد می شود؛ خورشیدی که یازده ستاره دنباله دار را در آسمان امامت، مادری کرد. کسی که سپیده دمان، دیدگان روشنش را سجده می کنند و کوه ها قامتِ قیامت را به احترام برمی خیزند. فاطمه متولد می شود؛ زنی شگفت که عفتش سرلوحه همیشه زنان تاریخ است. او می آید و کوچه های مدینه، طلوع گام هایش را به پیشواز می آیند. بانویی بزرگ که قبیله های زمین، شکوه اساطیری اش را به نماز می ایستند. او می آید تا دخترانِ زنده به گور شده عرب، غرور زن بودن را از بین خروارها خاک، حِس کنند. مشرکان، پیامبر را ابتر خواندند و خداوند، فاطمه را کوثر نامید؛ اِنّا اعطیناک الکوثر فَصَلِّ لِرَبِّکَ واْنْحَرْ * اِنَّ شانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَر. خوش آمدی به زمین ای شروع زیبایی.  تو آمدی، همچون باران های بهاری و بی مضایقه باریدی. مهربان تر از همه باران ها. بهاری شدی که رسالت و امامت را به هم پیوند داد و شکوفه های اسلام را از هجوم بادهای تفرقه در امان نگاه داشت. تولد تو شبیه ظهور خورشید است. تو فقط مثل خودت هستی، تو فقط زهرایی(علیهاالسلام) . بیستم جمادی الثانی هر سال، روزی پر از معنویت است، این روز به یُمن ِ زاد روز بانوی نمونه اسلام، فاطمه زهرا ( سلام الله علیها) ، روز زن و روز مادر نام گرفته است که اگر روزی باید روز زن یا روز مادر باشد،چه روزی والاتر و افتخارآمیزتر از روز ولادت با سعادت فاطمه زهرا سلام الله علیهاست، بانویی كه گل سرسبد تمام بانوان عالم است و افتخار خاندان وحی است . نامه 24 نهج البلاغه ( جایگاه حضرت فاطمه از زبان حضرت علی(ع)