سحر خیز مدینه

​#ضرب-المثل #حرف_مفت اصطلاح حرف مفت زدن داستانی داره که خالی از لطف نیست! در زمان ناصرالدین شاه اولین تلگراف‌خانه تأسیس شد اما مردم استقبالی نکردند و کسی باور نداشت پیامش با سیم به شهر دیگری برود. به ناصرالدین شاه گفتند تلگراف‌خانه بی‌مشتری مانده و کارمندانش آنجا بیکار نشسته اند. ناصرالدین شاه دستور داد به مدت یک ماه مردم بیایند مجانی هر چه می‌خواهند تلگراف بزنند و چون مفت شد همه هجوم آوردند و بعد از مدتی دیدند پیام‌هایشان به مقصد می‌رسد و به همین خاطر هجوم مردم روز به روز زیادتر شد در حدی که دیگر کارمندان قادر به پاسخگویی نبودند!  سرانجام ناصرالدین شاه که مطمئن شده بود مردم ارزش تلگراف را فهمیده‌اند، دستور داد سر در تلگراف خانه تابلویی بزنند بدین مضمون: «بفرموده شاه از امروز حرف مفت زدن ممنوع!» و اصطلاح حرف مفت زدن از آن زمان به یادگار مانده است. #اجتماعی  #واقعی  #طنز.  #ضرب_المثل 

​فریب عبادت زیاد بعضی ها را نخورید امام علی علیه السلام به "کمیل بن زیاد"فرمود: ای کمیل!  شیفته کسانی که نماز طولانی می خوانند و مدام روزه می گیرند و صدقه می دهند و گمان می کنند که آدمهای موفقی هستند، مباش و فریب آنها را نخور. زیرا ممکن است که به این عبادات "عادت" کرده باشند یا بخواهند عمداً مردم را فریب دهند. ای کمیل!  شیطان وقتی قومی را دعوت به گناهانی مثل زنا، شراب خواری، ریا و آنچه شبیه این گناهان است می نماید، عبادات زیاد را با طول رکوع و سجود و خضوع و خشوع پیش آنان محبوب می گرداند.  وقتی خوب آنها را به دام انداخت، آنگاه آنان را دعوت به ولایت و دوستی پیشوایان ظلم و ستم می نماید. بحارالانوار ، جلد ۸۱ ، صفحه ۲۲۹

? فقیه ربانی حضرت آیةالله سیدعلی قاضی طباطبایی قدس‌سره ?  همان‌گونه که در زمین‌های حرم باید از محرمات اجتناب نمود و ارتکاب یک سلسله اعمالی که در جایی جرم نیست، اما در حرم جرم محسوب می‌شود، در این ماه‌های رجب، شعبان، رمضان هم که قرقگاه زمانی محسوب می‌شوند، چنین است و باید با هوشیاری و مواظبت در آن وارد شد و به‌‌ همان نحو که در قرقگاه مکانی که حرم است، انسان به کعبه نزدیک می‌شود، در این ماه‌ها هم که قرقگاه زمانی است، انسان به مقام قرب خداوند می‌رسد. ? مطلع الانوار/2/105  

​ بزرگترین گناه کبیره از نظر امام على عليه السلام : ايمن و غافل بودن از مكر (عذاب و مهلت) خدا، مأيوس شدن از گشايش خدا، و نوميدى از رحمت خدا . ?ميزان الحكمه ج4 ص 280 ح 6820

1. #مشق_شب

#ترس_ازمرگ ... ترس از مرگ در فرهنگ قرآنى و روايى از جهت تفاوت انسان‏ها، علت‏هاى گوناگون دارد. در يك منظر كلى مى‏توان انسان‏ها را از اين جهت به تعبير حضرت امام (ره) به سه گروه- ناقصان، متوسطان و كاملان- تقسيم كرد.  دليل وحشت از مرگ در انسان‏هاى ناقص، اين نكته است كه انسان به حكم فطرت خود، حب به بقا و ميل به جاودانگى دارد و از فنا، زوال و نيستى متنفر است، ازاين رو به عالمى كه عالم حيات تلقى مى‏شود، عشق ورزيده و از عالمى كه به پندار خود عالم نيستى است، تنفر دارد.  بنابراين چنين افرادى به دليل آنكه ايمان به عالم آخرت ندارند و قلوب‏شان به حيات ازلى و بقاى سرمدى اطمينان نيافته است، به اين دنيا علاقه‏مند از مرگ هراسان و گريزان‏اند. خداوند متعال عقيده اين گروه از انسان‏ها را چنين بيان مى‏كند: (ان هى الاحياتنا الدنيا نموت و نحيا و ما نحن بمبعوثين) «جز اين زندگانى دنياى ما چيزى نيست، مى‏ميريم و زندگى مى‏كنيم و ديگر برانگيخته نخواهيم شد».(1)  متوسطان- كه ايمانشان به عالم آخرت و حيات قيامت كامل نيست- به دليل غفلت از آخرت و عالم برتر و بالاتر و توجّه به امور دنيوى و تلاش در آبادانى آنها، از مرگ مى‏ترسند. امام صادق (علیه السلام ) مى‏فرمايد:  «روزى مردى به سوى ابوذر آمده و پرسيد: چرا ما از مرگ كراهت داريم؟ ابوذر در پاسخ گفت: به دليل آنكه شما دنيا را تعمير كرديد و آخرت را خراب، پس كراهت و ترس داريد كه از آبادانى به سوى خرابى انتقال يابيد»(2).  به فرموده خداوند متعال: اين گروه، از زندگى دنيا، ظاهرى مى‏شناسند و حال آنكه از آخرت غافل‏اند (يعلمون ظاهراً من الحيوه الدنيا و هم عن الاخره هم غافلون).(3)  اما گروه سوم- انسان‏هاى كامل و مومنان مطمئن- از مرگ كراهت ندارند ولى از آن وحشت و خوف دارند.  ترس آنان يك ترس مثبت و ارزشى است. در حقيقت آنان از عظمت خداوند متعال مى‏ترسند، ترس آنان همانند وحشت ما وابستگان به دنياى مادى و دل دادگان به تعلقات آن نيست. درست مانند زمانى كه عاشق دل‏داده پس از سال‏ها دورى و رنج، اجازه ملاقات با معشوق را پيدا مى‏كند تمام وجود او ترس و اضطراب است كه نكند پس از سال‏ها هجران، عملى از او سر بزند و او از ديدار محبوب خود محروم شود.  دل عاشقان خداوند متعال در هنگام ملاقات با حضرت حق- كه با مرگ سرفصلى از آن آغاز مى‏شود- مى‏تپد و وحشتناك و ترسناك مى‏شود، ولى اين خوف غير از ترس‏هاى معمولى است.(4)  ترس انسان‏هاى آن سويى، از طول سفر، توشه كم و بزرگى و عظمت مقصد است.(5) ايشان، به تبع قرآن كريم، مرگ را چون زندگى امتحان بزرگ الهى مى‏دانند.(6) و مى‏ترسند كه از اين آزمون سربلند بيرون نيايند و حقيقتاً آزمون انسان‏هاى كامل بسيار سخت است كه حتى درك آنها نيز براى ما مشكل مى‏نمايد.   با اين توضيحات اجمالى و مختصر، روشن مى‏شود كه اولاً هر ترس و وحشتى از مرگ، بد و منفى و هر خوفى از آن هم خوب و مثبت نيست.  منابع⬇️⬇️  (1) مومنون (23)، آيه. 37 (2) بحارالانوار، ج 6، ص 137، ح. 42 (3) روم (30)، آيه. 7 (4) امام خمينى، روح الله، چهل حدیث (5) نهج البلاغه، كلمات قصار 77، ص. 372 (6) ملك (67)، آيه. 2 ? اقتباس از نرم افزار پرسمان   اللهمَّ‌عَجّل‌لِوَلیکَ‌ِالفَرَج‌ ?ملتمس دعای فرج