سحر خیز مدینه

​ﺩﺭﺟﺎﺩﻩ ﻧﺠﻒ ﺑﻪ ﻛﺮﺑﻼ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻭﻱ ﺑﻮﺩﻳﻢ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ ... ﻫﻮﺍ ﺗﺎﺍﺭیک ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻮﻛﺐ ﻫﺎ ﭘﺮﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ....  ﻛﻨﺎﺭ ﻋﻤﻮﺩﻱ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻳﻢ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﺗﺎﺯﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﻣﺎﺷﻴﻨﻰ ﺗﻮﻗﻒ ﻛﺮﺩ ....  ﻫﻠﻪ ﺑﺰﻭﺍﺭ ﻫﻠﻪ ﺑﺰﻭﺍﺭ ...  ﻣﻦ ﻛﻪ ﻋﺮﺑﻲ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎﺍﻭﺧﻮﺵ ﻭ ﺑﺸﻲ ﻛﺮﺩﻡ،ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ  ﺑﺎﺍﺻﺮﺍﺭ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺭﻓﺘﻴﻢ ... ﺟﻤﻌﻴﺘﻤﺎﻥ ﺩﻭﺍﺯﺩﻩ ﻧﻔﺮ ﻣﻴﺸﺪ ... ﺑﻌﺪ ﺍﺯﺍﺳﺘﻘﺒﺎﻝ ﮔﺮﻡ ﻭ ﺻﺮﻑ ﺷﺎﻡ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺻﺪﺍﻱ ﺩﻋﻮﺍ ﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺑﻴﺪﺍﺩﻱ ﺍﺯ ﺩﺭﺏ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ!  ﺑﻪ ﺟﻠﻮﻱ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻳﻢ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﺻﺎﺣﺒﺨﺎﻧﻪ ﺑﺎﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺍﺵ ﺩﻋﻮﺍﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺑﺤﺜﺸﺎﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﭘﺴﺮﻱ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﭘﺴﺮﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﺑﻮﺩﻩ  ﭘﺪﺭ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﺍ ﺩﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺑﺪﻭﻥ ﺯﺍﺋﺮ ﺑﻪ ﺳﺮ می کرﺩﻩ ﻭ ﻭﻗﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺗﺎ ﻣﺎﺭﺍﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﺩ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ ﻛﺮﺩﻩ  ﭘﺪﺭ ﻣﻘﺘﻮﻝ ﺣﺮﻓﻲ ﺯﺩ ﻛﻪ ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺴﻲ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩ گفت ﺯﺍﺋﺮ ﻫﺎﻳﺖ ﺭﺍ ﺑﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﭘﺴﺮﻡ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭘﺴﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﻴﺒﺨﺸﻢ!  ﺷﻮﺧﻲ ﻧﻴﺴﺖ!  ﺍﺯﺧﻮﻥ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﮔﺬﺷﺘﻦ...  ﭘﺪﺭﻗﺎﺗﻞ ﺑﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺎ ﺍﺯﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺒﻴﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺭﻛﻨﺎﺭﺧﻮﺩﺵ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪﺵ ﺍﻣﺎ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﺩﺍﺩ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ ﺯﺍﺋﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻴﺪﻫﻢ ...  ﻗﺼﺎﺻﺶ ﻛﻦ ﻭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﻛﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺯﺍﺋﺮ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻘﺎﻡ ﻭ ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺩﺍﺭﺩ ...  عشق حسین مارو تنهـــــــا نمیگذارد.. #اربعین#ارباب#مهمان#پیاده#زوار#امام_ حسین#زینب