سحر خیز مدینه

 عن الصادق علیه السلام : اِنَّ فيما نَزَلَ بهِ الوَحيُ مِن السماءِ : لو أنَّ لاِبنِ آدمَ وَادِيَينِ يَسيلانِ ذَهَبا و فِضَّهً لاَبتَغى إلَيهِما ثالِثا !يا بنَ آدمَ ، إنّما بَطنُكَ بَحرٌ مِنَ البُحورِ و وادٍ مِن الأودِيَهِ لا يَملَؤهُ شيءٌ إلاّ التُّرابُ ! ( الشافی ، ص 596 )

 فرمودند : از جمله آن چیزهایی که در وحی آسمانی برای پیغمبران نازل شده ، یکی این است : اگر فرزند آدم دو وادی داشته باشد . [وادی، بخش های پستی از زمین است که در آن سیل جاری می شود، مثل درّه ها]

اگر کسی دو وادی داشته باشد، بیابانی که مسیل است و آن مایه ای که در آن سیلان پیدا می کند ، آب (نباشد) بلکه یکی طلا (و ) یکی هم از نقره (باشد)! ثروت از این بیشتر تصوّر می شود؟! اگر یک چنین چیزی فرزند آدم داشته باشد، دنبال یک وادی سومی است! یعنی طمع و حرص و آز بشر تمام شدنی نیست.

بطن تو یعنی اندرون تو (اینجا معنای حقیقیِ بطن مراد نیست) یعنی همان اندرون انسان، خواسته های درونی انسان مثل یک دریایی است ، مثل یک وادی و بیابانی است که هیچ چیز آن را پر نمی کند، یا قناعت پر کند یا خاک گور . ... طمع انسان و حرص انسان ، تمام شدنی نیست. راهش هم این است که انسان از همان اوایل جلویش را بگیرد؛

یعنی اگر میدان دادید و همین طور راه را برای افزون خواهی باز کردید، دیگر حدِّ یَقِف ندارد. در معنویات هم همین طور است . در معنویّات هم آن کسی که لذّت انس با ذکر الهی را بچشد و در این وادی پیش برود ، او هم حدّ یقف ندارد . آن هم همین طور می خواهد پیش برود. که آن البته بزرگترین سعادتهاست.

 شرح حدیث از ،حضرت آیت الله امام خامنه ای مدظلّه العالی؛ جلسه 318 ، مورخ 20 / 10 / 88