سحر خیز مدینه

​اندک اندک جمع مستان می رسد اربعین؛ و تو چه می دانی اربعین چیست؟ فقط آنان که در این موسم عظیم، توفیق حضور داشتند و از برکات این عشق ورزی، بهره بردند، درک می کنند حس و حال اربعینی ها را. آن هنگام که سیل خروشان عشاق حسین علیه السلام را می بینی که از حرم پدر امت، مولای متقیان، علی علیه السلام و چه بسا دورتر با پای پیاده در این بزم عاشقان، گام برمی دارند عشق مجسم را می بینی ولی یاد حرکت کاروانی دیگر با پای پیاده و یا شتران بدون جهاز، شراره ای بر جان و دلت می اندازد که هیچگاه خاموش نمی شود. اربعینی های امروز با زن و فرزندان، از نجف و کوفه تا کربلا، عاشقانه طی طریق می کنند و منزل به منزل، تکریم می شوند و به سوی محبوبشان پر می کشند اما اربعینی های اولین اربعین،  مسیری معکوس داشتند؛ از کربلا تا کوفه و شام، ولی آنان از نزد محبوبشان حسین علیه السلام دور می شوند، البته وصفشان اینگونه است: تنها گذاشتیم تنت را و می رویم اما سر تو همسفر ماست کو به کو از زائران اربعین حسینی که می پرسی خسته شدی از پیاده روی این مسیر، جوابی مشابه می شنوی که هر چقدر خسته شویم به خستگی اولاد پیغمبر در اولین اربعین نمی رسیم. اگر خدا را به خاطر نعمت اهل بیت علیهم السلام پیوسته شکر کنیم، باز هم قاصریم. حتی اگر به خاطر توفیق اربعینی شدن نیز اینگونه باشیم باز هم قادر نخواهیم بود شاکر این نعمت باشیم. موکب حضرت صاحب الزمان (عج) در عمود 828 همچون سال های گذشته با همت خیرین در اربعین سید و سالار شهیدان در مسیر نجف تا کربلا از عاشقان حسینی پذیرایی می کند اما شاید روال ساخت این موکب با موکب های دیگر متفاوت باشد. موکبی با خیرینی که وجه مشترکشان عشق به حضرت سیدالشهدا و خدمت به زوار آن حضرت است. خادمین افتخاری این موکب و خیرین گرامی آن از سراسر کشور گرد هم آمدند و یکدل و متحد به عشاق الحسین علیه السلام خدمت می کنند؛ از جغتای و بیرجند تا تهران و قم و اقصی نقاط کشور.  زائرانی که عاشقانه این راه را می پیمایند تا عرض ارادتی به محضر مولایمان کنند، سلام خدامی که بعضا فرصت نمی کنند، از فاصله نزدیک تر، مراتب خاکساری خویش را اعلام کنند برسانند. پزشکان نیک منش و بزرگواری که از بیمارستان نیکان تهران، بانی تجهیز دارالشفای موکب شدند و ساعت ها و روزها صبورانه و دلسوزانه مرهمی بر زخم عاشقان حسین علیه السلام گذاشتند نیز حتما اجرشان نزد خداوند و اهل بیت علیهم السلام محفوظ است.  خیرین و خادمین موکب حضرت صاحب الزمان (عج) به نیابت از همه عاشقان امام حسین (ع) زیارت و خدمت می کنند، باشد که مقبول درگاه الهی واقع شود. این اجتماع و اتحاد و همبستگی موجود در این مسیر، دل ها را قرص می کند به روزی که منتقم خون حسین علیه السلام می آید و سپاهی به مثابه بنیان مرصوص یاری اش می کند. ان شاالله در موکب های حضرت علی بن موسی الرضا در عمود 707 و صاحب الزمان در عمود 828 منتظر قدوم مبارک شما هستم.

​????????????مرد خوشبخت ???????????? ????????پادشاهی پس از اینکه بیمار شد گفت: "نصف قلمرو پادشاهی‌ام را به کسی می‌دهم که بتواند مرا معالجه کند". ????????تمام آدم‌های دانا دور هم جمع شدند تا ببیند چطور می شود شاه را معالجه کرد، اما هیچ یک ندانست. ????????تنها یکی از مردان دانا گفت: "فکر کنم می‌توانم شاه را معالجه کنم. اگر یک آدم خوشبخت را پیدا کنید، پیراهنش را بردارید و تن شاه کنید، شاه معالجه می شود". ????????شاه پیک‌هایش را برای پیدا کردن یک آدم خوشبخت فرستاد.... ????????آنها در سرتاسر مملکت سفر کردند ولی نتوانستند آدم خوشبختی پیدا کنند. حتی یک نفر پیدا نشد که کاملا راضی باشد. ????????آن که ثروت داشت، بیمار بود. آن که سالم بود در فقر دست و پا میزد، یا اگر سالم و ثروتمند بود زن و زندگی بدی داشت. یا اگر فرزندی داشت، فرزندانش بد بودند. خلاصه هر آدمی چیزی داشت که از آن گله و شکایت کند. ????????آخرهای یک شب، پسر شاه از کنار کلبه‌ای محقر و فقیرانه رد میشد که شنید یک نفر دارد چیزهایی می‌گوید. "شکر خدا که کارم را تمام کرده‌ام. سیر و پر غذا خورده‌ام و می‌توانم دراز بکشم و بخوابم! چه چیز دیگری می‌توانم  بخواهم⁉️ ????????پسر شاه خوشحال شد و دستور داد که پیراهن مرد را بگیرند و پیش شاه بیاورند و به مرد هم هر چقدر بخواهد بدهند. ????????پیک‌ها برای بیرون آوردن پیراهن مرد توی کلبه رفتند، اما مرد خوشبخت آن قدر فقیر بود که پیراهن نداشت

​???? ۶۰ سال فراق ❓ رهبر انقلاب آخرین بار چه زمانی به کربلا مشرف شده اند؟ ❣اولین زیارت ????اولین باری که رهبر انقلاب به زیارت کربلا رفته‌اند در سال ۱۳۲۵شمسی در  ۷ سالگی بوده: ????«پدرم مي‌خواست برود مکه. بنا بود ما را ببرد عتبات، بگذارد، خودش برود مکه و برگردد. [اما] نتوانست گذرنامه‌اش را درست کند. گذرنامه عتبات را هم نتوانست بگیرد. شبهای سختی گذراندیم... در بصره گمان مي‌کردیم که دیگر تقریبا از خطر جسته‌[ايم]. منزل یکی از علمای آنجا وارد شدیم. یکی دو روز آنجا ماندیم. بعد بلیت گرفتند. رفتیم نجف. چند ماهی نجف بودیم. کربلا بودیم. کاظمین و سامرا بودیم...»  ❣آخرین دیدار ????سفر دیگر ایشان به عتبات عالیات در حدود ۱۸سالگی انجام‌گرفته است. در سال ۱۳۳۶، حدود ۵۸ سال پیش، به همراه مادر و برادر و تعدادی از بستگان برای دیدار با خویشاوندانی که ساکن نجف بوده‌اند عازم عراق میشوند. در شهر نجف در درس علما و مدرسان حوزه علمیه نجف حضور می‌یابند ولی به خواست پدر پس از حدود دوماه به مشهد بازمیگردند.  ????محرم سال ۱۳۴۷ بار دیگر ایشان قصد زیارت کربلا میکند... اداره گذرنامه درخواست او را به ساواک فرستاد و براي صدور گذرنامه از آن سازمان استعلام كرد. پاسخ داده‌شده بسيار طبيعي بود: «مشاراليه... از هر فرصتی براي تحريک مردم استفاده می‌نمايد و پای‌بند به هيچ اصول و همچنين تعهدات خود نمی‌باشد. در صورت تصويب با عزيمت وی به عراق مخالفت شود.» و شد. این ممنوعیت خروج از کشور تا زمان پیروزی انقلاب باقی بود. ❣پس از پیروزی انقلاب نیز تاکنون فرصتی برای زیارت کربلای معلا برای ایشان فراهم نشده است.

​???? کسی که معاش ندارد معاد هم ندارد  شهید آیت الله مطهری: ????برای بچه‌های خودتان در فکر باشید که درس بخوانند و هنر و صنعت یاد بگیرند. وضع دنیا تغییر کرده است، دیگر با سواد مختصر خواندن و نوشتن نمی‌توان زندگی کرد، و اگر انسان در مضیقه معیشت قرار بگیرد نه تنها دنیا نخواهد داشت دینش هم در خطر است. بنابراین تعجبی ندارد که وقتی کسی بیکار و درمانده می‌شود کارهایی می‌کند که هیچ دیوانه‌ای نمی‌کند و بیش از هرکس دیگر به ضرر خودش کار می‌کند. ????نامه‌ها و ناگفته‌ها، ص 99 و 100